Пиењето чаши или две ракија пред јадење е вообичаен обичај дома или во ресторан, но оваа навика не го отвора апетитот и не го подобрува вкусот на храната.
Напротив, може само да го расипе, исто како и варењето, што ќе го сигнализира пулсирањето на вашиот стомак, кој на тој начин го шокираме. Сепак, ако пиете горчлив ликер во мали голтки, нема да ги затворите вкусните рецептори, туку ќе ги подготвите, исто како што ќе го стимулирате желудечниот сок.
Затоа, наместо еден зачинет, според бонтонот на трпезата, можете да пиете билни, горчливи пијалоци со поблаги алкохоли. Во никој случај не избирајте слатко во чаша бидејќи може да добиете киселини, па ваквите пијалоци зачувајте ги за крај, односно десерт.
Според легендата, ритуалното пиење горчливи пијалоци пред оброците со цел да се поттикне варењето датира од античка Грција, кога таткото на медицината, Хипократ, препорачал ритуално пиење на ароматизирано горко вино пред оброците. Историјата забележува таква култура во други антички цивилизации кои користеле горчливи, лесни алкохолни пијалоци за истата цел: од Асирците до Египќаните и Татарите.
Аперитивот стана популарен дури кон крајот на 18 век, а особено заживеа во Италија. Пијалоците како што се вермут, мартини и кампари станаа популарни со текот на времето, а набрзо се појавија популарни шприц, негрони и белини.
Дигестивите се пијат на крајот од оброкот за да се стимулира циркулацијата и да се подобри варењето. И додека Французите ќе препорачаат коњак, добра ракија или Chartreuse (картузиски хербален ликер), Италијанците се за ракија од грозје, горчливо амаро, Fernet-Branco (горчлив ликер кој има повеќе од 40 билки и зачини, како на пр. миризлива смола). , караница, камилица, кардамон, алое, шафран, кантарион и други).
На крајот од оброкот, Германците наздравуваат со ликери како што се Kräuterlikör и Underberg, а збогатените вина доминираат во Шпанија и Португалија.
За кој пијалок и да се одлучите, бидете нежни со вашето здравје, пишува Pun kufer.
