Напорната работа на рударството порано беше резервирана исклучиво за мажите, и тоа само за најхрабрите. „Леб со седум кори“ денеска заработуваат и жени – во рудникот Сењ, длабоко под земја, меѓу рударите има дури седум дами.
Гордана, Млаѓана и Снежана, семејни сопруги и мајки, секојдневно влегуваат во јамата на длабочина од 250 метри. Рамо до рамо со своите колеги, тие работат работа која до неодамна се сметаше за исклучиво машка. Тие потекнуваат од рударски семејства, поради што нивната професија не ја сметаат за необична или тешка.
„Одамна сонував да работам во јама и обожавав да го работам тоа. Ми се укажа можноста“, вели Млаѓана Молиќ.
„Ние товариме малку граѓа и јаглен.“, вели Гордана Галетиќ.
„Работев во приватна фирма, немав обезбедување. Сега сум сигурна за иднината, сигурна плата, имам редовна плата“, нагласува Снежана Добросављевиќ.
Не сакаат да зборуваат за опасностите
Не сакаат да зборуваат за опасноста од нивната професија и за опасностите што им се закануваат, за да не се „урочат“, како што велат. И признаваат дека луѓето често се чудат кога ќе слушнат дека жена работи во рудник.
„Реков дека се солидаризираме со мажите. Во се сме еднакви“, тврди Гордана.
„Товарат јаглен. Тие повремено работат на испорака на суровини. Зборуваме, се шегуваме. Да, тоа е тешка физичка работа, но им помагаат и рударите“, вели рударот Данијел Мушановиќ.
Во малиот Сењ има двесте семејства и речиси сите живеат од рудниците. Речиси сите мажи работат во рудникот или таму заработиле пензија, но досега ниту една жена не работела таму.
„Со голем успех ги исполнуваат задачите. Колегите рудари имаат само пофални зборови за нив. Тие се однесуваат заштитнички кон нив, па се добредојдени во нашиот рудник“, вели Ненад Лукиќ, директор на РМУ Рембас.
Приказната ја завршуваме со рударскиот поздрав „Со среќа!“. Тоа е, како што велат, повеќе од поздрав, бидејќи ја содржи желбата на сите нив – живи да ја напуштат јамата.