За малку избегнав смрт! Роденденот ми беше вчера, но сега дефинитивно ќе го славам ден порано, кога ја преживеав катастрофата на падот на настрешницата.
Со овие потресни зборови ја започна својата исповед Милимир Даниќиќ (66) од Каќ, кој во петокот, нешто пред пладне, се нашол под бетонската конструкција на влезот во станицата Нови Сад, која од засега непознати причини се урна врз патниците што го чекаа својот превоз.
– Отидов да подигнам пари, застанав под настрешницата, како што секогаш правам додека го чекам автобусот за Каќ. Разговарав со колега кого тој ден го сретнав по трет пат, се шегувавме дека некој од нас треба да почести. Разговаравме и со една госпоѓа. Како што разговаравме, така се поместивме настрана, и недолго откако се тргнавме од настрешницата слушнавме „бам“. Сѐ се сруши… – раскажува нашиот соговорник додека седи во дневната соба во семејната куќа и со топка во грлото продолжува:
– Се свртев, а пред мене – рушевина и прав. Прав насекаде. Ништо не се гледаше. Сѐ падна одеднаш.
Неговите соговорници, како и тој, за среќа останале неповредени.
– Бог нѐ спаси. Се сеќавам, видов и дека некое девојче стоеше покрај нас пред да падне сѐ, но и таа се помести. И таа се спаси – ни раскажа Даниќиќ и додаде:
– Ќерка ми гледала како паѓа настрешницата, работи спроти станицата. Знаеше дека го чекам автобусот. Се исплаши, мислеше дека ми се случило нешто.
Пензионерот, кој работел 36 години во водоводот во Нови Сад, рече дека мисли дека јакната што ја носел тој ден му го спасила животот.
– Роденденот ми беше вчера, а верувајте, ќе го славам тој ден кога избегнав смрт под тие рушевини – рече Милимир и додаде:
– На себе ја носев јакната на мојот брат, кој почина пред три години. Често ја носам, како спомен. Ми беше топло, се сеќавам, па ја соблеков и ја ставив преку рамото. Се тргнав од настрешницата, таа јакна ми го спаси животот. Има нешто во знакот што ја носев тој ден – вели Даниќиќ додека ја облекува кожната црна јакна за да ни ја покаже.
Семејниот дом на Даниќиќ се наоѓа веднаш до куќата на Сања Арбутина Ќириќ (35), која за жал загина кога се урна бетонската конструкција.
– Синоќа разговарав со Никола, сопругот на Сања, ме праша дали сум ја видел додека го чекала автобусот, му реков дека не сум ја видел… Не ја видов, можеби стоела зад мене, па не обрнав внимание. Млада девојка, да ја видовте само каква градина имаше, сѐ беше полно со цвеќе. Прекрасно беше, а сега тој остана сам – вели во еден здив Милимир Даниќиќ, па повторно се присети на сцената на станицата во Нови Сад.
– Сцената беше ужасна. Сѐ беше во рушевини. И самите видовте слики како изгледаше сѐ. Ужас.
